İçimdeki acı deviniyor bugün tavanda dur duraksız
Bir bağ bozumu anı balkıyor hayalimde
Bütün pencereler
Demir parmaklıkla kapanmış
Susmuyor içimde adımı çağıran ses
Bütün çiçekler soluyor
Parçalanmış seren direklerinde
Yazılı şimdilerde adım
İçim kanıyor , karanlığın dokunuşlarıyla
Eskiyor tenim
Tescilli bir günah aylası sanki bu
Alevden bir şamdan gibi
devrilirken gözlerimde,
bir çınarın gölgesi
alıp başını gider, peymâne,
düşlerimiz
ne tuhaf bu dünya , bak nasılda ehil zaman
sessizlikten başka kimse dinlemiyor bizi
bindiğimiz sandalın bir adı yok
Uzun uzun bakıyorum yollara
Yıldızlı bir gece
Özlemle örtülü bir gece
Saatin ve yelkovanın
Her şeyin farkındayım
Yanıltmaktan yorulmayan
Sorular soruyorum kendime
İnsanı nasıl da deli olmaya itiyor
İnsanın kendiyle savaşı
Hakkını verecek kadarda
Ne zaman düşünsem seni hep böyle
ıslak bir hayale
açılıyor pencerelerim
bir gürültü , bir ansızın uyanış
büyütüyor gölgesini mısraların
içinde ya sen varsın
ellerim geziniyor gecenin ağzında
gün sökülüyor kendinden
bir dil uzatsan dağılıyorum
bir baksan parçalanıyor gözlerimin eğrileri
bu sene bahçe kaldı öylece
solmuş sarı ağaçlar geçti yüzümden
düşüp ses çıkardı
bir martı
durdu ve bekledi
Değişir yönü yolların bir gün
Gün hızlanmıştır bile
Seslendi mi o, beyaza kazınır dağ havası
Çatırdayıvermesiyle yağmurun
Bulutların akıvermesiyle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!