Kemiklerin Kırılır Şiiri - Gülay Özdemir

Ne zordur,
sustuklarını yazmak isteyip de yazamamak...
Anlatmaya çalışmak,
haykırmak isteyip de
haykırışını duymayan birine dokunamamak.

Söyleyemediğin sözcükleri
boğazında büyütmek…
Ulaşmaya çalışıp ulaşamamak,
yetişmeye çalışırken
her seferinde biraz daha geç kalmak.

Konuşmak isteyip susmak,
sustukça içine çekilmek,
boğulmak yutkunmalarında.

Oldu mu senin de hiç?

Özleyip de anlatamadığın,
yutkunarak düğümlenen kelimelerin oldu mu?
Esen rüzgârın
kokusunu taşımasını beklediğin biri?
Ve o kokuya sarılıp
uyuyup da bir daha uyanamamak nedir,
bilir misin?

Kemiklerin kırılır bin parçaya
ufak ufak, sessizce...
bölünür
ve küçülürsün
el kadar bir yüreğin karşısında.

29.10.2020