Geçim telaşı sarmış,
İnsanları her yanda.
İşi olanlar sabah,
Sevinerek kalkmakta.
Nasip,kısmet kavgası,
Yedi tepede kurulu,
Tarihi eserle dolu.
Çok ta önemli konumu,
Türkiye nin metropolü
Kurulu iki kıtada,
İyilik evrensel akışa,
Katkı yapar bir bakıma.
Veren el boş kalmaz asla,
Verdikçe yeniden dolar fazlasıyla.
Kendin için uygun görmediğin,
Kırık,dökük eşyayı,
Gelir ağlaya,ağlaya,
İnsanlar garip Dünyaya.
Büyürler düşe kalka,
Acı,sevinç bir arada.
Sancılı geçer çocukluk,
İman en büyük servettir,
İlahi bir emanettir.
İman Allah vergisidir,
Kalbimizin amelidir.
İman Allah sevgisidir,
İnsanları mahvolmaktan,
Hayat yolunda ilk hareket,
Gidilecek yolu ve yolun sonunu belirler.
Çocuklukta kazanılan iyi huylar,
Hayat boyu sürer gider.
Ağaç kabuğuna kazınan harfler gibi,
Sürekli huzurlu olursak,
Engellere rağmen ilerleriz,
İnsanın aklı çekişme çatışma.
Kötülüklerle doluysa.
Düşünceleri kendi hayatında,
Toplumsal hayatına yansır.
Hepimizin içinde, sonsuz sayıda,
Yaratıcı düşünce kaynağı vardır.
Bu Düşünceler sınırlılık inancıyla,
Çoğu zaman bastırılır.
Genellikle çoğu insan,
Düşünce ve ilhamları,
Ben senin yüzünden,düştüm sevdaya,
Neler geldi neler garip başıma.
Dostlar düşman oldu,geçti karşıma,
Söylenmedik sözler kalmadı bana.
Ağlaya ağlaya düştüm yollara,
Üzme dedim,üzdün beni,
Yerden yere vurdun beni.
Bulunca başka birini,
Ne çabuk terk ettin beni.
Yorma dedim,yordun beni,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!