Kemal Şanver Şiirleri - Şair Kemal Şanver

Belki birgün yine karşılaşırız
Ayrı iki bendende aynı hissle
Kimi zaman gülüşümüze
Kimi zaman gözyaşımıza takılı kalacağız.

Uzaktan marul,marul bakışacağız

‘’Giderken kalmasaydı yüreğin bende sevgili, onuda al yanında götür, gittin yerde yüreğin sana lazım olacak bende kalan gözyaşların yeter bana ‘’

Yine son bir veda ile geldin yanıma soluksuz umutsuz bir akşam üstü. Bitti derken ne kadar da sakindin sevgili ‘’varlığımla yaşamaya alışmadın ki yokluğumda kan revan içinde kalacaksın’’Oysaki ben seni gecenin soğuk ayazlarında sevmiştim. Sen kokan her cümleyi sen bilip kokusunu içime çekerdim. ’’Varlığın yetmezken şimdi yokluğuna yetim bıraktın beni katransı gecelerde’’. Hani gözyaşların varya senin bir dirhem gözyaşın için ben binkez secdeye yatıp dua ederdim. Her gülüşün için yüreğimden bin defa dua çiçekleri yolardım bal kokan tenine.

Yoksun şimdi; Ayazlarda kalsada yüreğim dönme geri sevgili. Aşkım sana ağır geldiyse, hüzün kokan gözyaşlarımı, sen diye atım çığılıklarımı gitme diye adını haykırdım yerlere gelme sakın, bırak sensizliğin hücrelerinde sensizliğe alışıyım.

Sen gittin ya
Kuşların cıvıltısı kesilti
Baykuşların sesi kısıltı
Sen gittin ya..
Yapraklar dökülmeye başladı
Karanlık basmaya başladı

Bugün işçi bayramı dediler
Sokağa çıkanları tartakladılar
Birde utanmadan işçiyi suçladılar
Emeklinin yanındayız dediler
Arkadan birde kazık atılar

Seni sevmek
Resmine bakmaktır.
Yanındayken senin gözlerine bakmaktır.
Konuşunca saçmalamaktır.
Yersiz yere susmaktır.
Seni her dakika düşünmektir.

Seni Gördüğüm An
Tarifi Beli Olmayan Bir Aşka Tutuldum
Seni Gördüğüm An
Önce Ellerim Titrer
Sonra Kalbim Çarpar
Gözlerim Şaşırır

Yokluğun cehennem ateşinden farksız balım, sensizlik yanardağ gibi içimi yakıyor yüreğim acı ile doluyor. Her gece seni öyle çok özledim'ki ne mevsimler anlata bilir içimdeki yokluğunu, nede sözlerim anlata bilir yüreğimdeki sevgini. Söyle bana kadın kim sevdi benim kadar seni kim söyle?

Hayat şakağıma dayamışken silahı ya kurtar beni al kollarına kokunu ver bana, yada bırakta tek bir kurşunla şakamdan girsin. Ölüm dediğin bir kurşunluk bedeli vardır güllüm sensizlik zaten bir ölümdür nefesiz kalmak, soluksuz kalmak sen bilemesin.

Her sabah uyanıpta senin hayalinle kalkmak, seni düşünerek yolara düşmek nedir bilemesin aklımda hiç çıkmayan benliğime kazıdım tek bir gerçeksin kadın. Söyle bana ne olur ya geri dön yada dönmiyeceğini söyle'ki bu acıma bir son ver söyle'ki acıların içinde boğma beni. ölümün sonu cehennem de olsa ben zaten bu hayata sensizliği cehennem olarak yaşıyorum.

Savrulur yüreğim çaresizce
Boş odamın boş duvarlarında
Ne sesin ne soluğun çıkar
Nede yüreğin gülümsemeyi başarır
Birde bakmışsın ki
Gecelerin gündüzlere

Çekip Giderken Sakın.
Ardına bakma
İçimdeki Acıları görmezden gelme
Sevdamın üstüne sakın,
Sevdalar ekleme

Bilir misin sen sevgili sensizlik nedir anlayabiliyor musun hayatın sensiz ne kadar çekilmez olduğunu bir o uçurumda bir bu uçurumda beni götürmeni bekliyorum.

Hiç yaşadın mı sen beniz olup ta beni özlediğin oldumu?
Ve her yağmur yağdığında yağmura inat çocuklar gibi ellerini açıp yağmurun altında delice döndün mü otobüs duraklarında geri dönmemi bekledin mi sen hiç?

Sen hiç zamanla yarışıp her dakikanın sensiz geçtiğini düşündün mü bir an önce zifiri karanlığı bekledin mi gündüz o sevgilileri ve o aşkları görmemek için geceyi bekledin mi? o nasırlı ellerin kalem tutmayan ellerin hiç durmadan yazabildin mi bana olan duygularını bana olan sevdanı düşünüp yazabildin mi?