Kemal Karapıçak 2 Şiirleri - Şair Kemal ...

İNCE AKIL
Nedense hayat,bazen çok tuhaf.
Aklında olan yanında;
Yanında olan aklında olmuyor.
Dolu damlıyor,boş dolmuyor.

İNCİNDİM
Hani ben senin gönlünde tek incindim.
Bir selam yolladım almadın,incindim.

İNLEDİM
Ne zaman nefsimin sesini dinledim
Ah batağında inim inim inledim.
Kemal Karapıçak

İNSAN-2

Olsa da kimi koyun, kimi davar.
Kula kul olmayan insanlar da var.

Kemal Karapıçak.

İNSAN -1

Ey eşrefi mahlukat olan insan.
Yaratılan her şey sana bir ihsan.
İhsana karşı olmayasın nisyan.

İNSAN DOKTORU

Kim der; unum kuru,tuzum kuru.
Sarmış ruhunu bencillik uru.
Aklı aç olanda ne şuuru.
Oğul, kendini bunlardan koru.

İNSAN, KALP VE AKIL
Dünyada insan...
Zor imtihan...
İnsan için bunca ihsan.
Hatta herşey; yer,gök.
Toprak altındaki kök.

İNSANLAR

Kör dünyaya şaşı bakar
Ah bu insanlar, insanlar
Zulüm ile canlar yakar,
Ah bu insanlar, insanlar.

İNSANOĞLU

Çil çil altın, gümüş,akçe Dolaşır durur bağ,bahçe Dolmaz dibi delik bohça Şu insanoğlu bir tuhaf.

Mezarda ölüler saf saf Görür,bakar geçer saf saf Hani yastık,yorgan,çarşaf
Şu insanoğlu bir tuhaf.

İNSAN VE ÇINAR

Gücün olmasada güçlü dur, dik tut başını,
Ayakta kal, kim silmiş ki kimin göz yaşını.

Eksiğin açık edip düşürme yere postu,