Ben çocuğum,
Sevimliyim, yaramazım.
Cana yakınım bütün çocuklar gibi,
Uzanmak isterim gördüğüm her şeye,
Sarıp sarmalamak isterim oyuncaklarımı.
Ama yapamam,
Şurda birini vurmuşlar
Sokağın ortasında
Kalabalığın içinde
Göz göre göre sırtından.
Kan davasından kanlıymış
Alıp götürdüler
Varsın uzanmasın,dertlerine el
Önüne konsada,bir sürü engel
Ben beklerim inan,bir gün mutlak gel
Kavuşmak mümkündür,yeter ki iste.
Gönül dertli,ateş alev hastaysa
Ne fesleğen,lale,sümbül
Ne sevdaya aşık bir gül
Ne de zindanlarda bülbül
Gökyüzünü hür isterim.
Ne dağlarda kar isterim
Kim aldı götürdü, kim neler yaptı,
İzzet-i nefisten hala haber yok.
İzzetle Nefise pavyona düştü,
Faili meçhulden haberli er yok.
Nikbin tensip öldü,rica kayboldu,
Ne sırtımı dayayabildim
Ulu çınarlara
Ne Uzattığım ellerime
Bir şeyler koydu ağa, bey
Hey dünya
Herkes dertli
Herkes muzdarip bir şeylerden
Bu dünyada.
Kimi sevmez kalabalıkları
Kimi korkar yanlıklıktan
Kiminin nasırı
Acı çeksen bile yumma gözünü,
Bu Dünya böyle de olsa çok güzel.
Mahrum etme seni gönül gözünden,
Gün gelir sana da uzanır bir el.
Uzan ve yakala göçmen kuşları,
Ben oyuncak değilim
Altları bezli bebeklerin elinde.
Ben şairim kendimce
Yazan
Yazdığını sanan
Yazdıklarına aldanan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!