Kehanetler Şiiri - Kasım Kobakçı

Bakışımız denk, gel kaderimiz de denk düşsün,
Çizili suretin, silinmez hayal aklımda.
Rengi solmayan, kalemini bana sunduğun,
Şarkın mistik, tavrını da öyle tut.
Kalma o denli şüpheci,
Bir fal perisi, taş sertliği bağlar ikimizi,
Buluşmamız ve kehanetler...
*
Nereye asayım kahin edasını, yansıt bana,
Görüsü, perdeyi delmez bıçak, iz de bulsa.
Sadece dileyince, dalarsın gizli gizli,
Küren mi var bildiğin, ortam mı sisli.
Gönül mimarlığını, sağlam kur,
Kırılmaz camlarla, billur huzur.
*
Sana fısıldar, yükselir sevda ve söz,
Sen tılsım, ben duru köz.
Yanalım, yan yana alev alev,
Düğümleyip ipimizi, en çözülmez devire,
Hükmü yok, kadersiz sayfaları yak, savur.
Geç Erciyes buzlarını, Konya bozkırını,
İşle cama, hiç göçmeyen turnaların sırrını.
*
Hissin derinden, yahut tutkun mu demeliyim,
Bana dizeler dizen, dizdiren, sezgilerine,
Nice hitap edip, minnet etmeliyim,
Ruhlardan, ruh seçen pazarına.
*
Küren döner, evren durur ekseninde,
Yıldızlar, şahitlik eder sessizce.
Gelecek, avuçlarında parlayan bir kor,
Geçmiş, silik bir gölge ardında.
Odaklan merkeze, dağılsın duman,
Gerçeği gösteren, o saydam küren.
*
Kırılgan sanma sakın, çeliktir özü,
Yansıtır en saklı, en derin yüzü.
Bir bakışta çözer, asırlık düğümü,
Karanlığı deler, o parlak ışık.
Rehber olur, yolunu kaybetmişe,
Sen yeter ki inan, güven o güce.
*
Kristal kürenin içinde, saklı zaman,
Ne dün var orada, ne de yarın, hepsi an.
Birleşir tüm anlar, tek bir noktada,
Senin gözlerinde bulur, anlamını,
Kaderin çizgileri, ömrün yolları.
Aydınlanır birden, o kürenin nuruyla.
*
Sihir değil bu, saf bir görü,
Kalp gözüyle, bakanın ödülü.
Mesafe tanımaz, sınır bilmez,
Uzakları, yakın eder bir anda.
Sevdaları taşır, hasretleri bitirir,
O kürenin içindeki, sonsuz derinlik.
*
Fırtınalar kopar, bazen içinde,
Şimşekler çakar, sular yükselir.
Ama sen korkma, hakimsin kürene,
Dindirirsin dalgaları, bir sözünle.
Sükunet getirirsin, o kaosun ortasına,
Küren senin aynan, ruhunun yansıması.