Kefenin Sessizliği Şiiri - Seyrani Göl

Bir gün,
dünya sesini benden çekecek;
ayak seslerim toprağa karışacak,
ellerim, denize uzansa da
hiçbir dalgayı tutamayacak.

Bir beyaz örtü saracak beni,
ne sıcak ne soğuk,
yalnızca suskun bir teslimiyet
dolaşacak damarlarımda,
sonbahar rüzgârının
yaprağı sürüklediği gibi.

O an,
ne rüzgâr kıyıya dokunacak,
ne martılar göğe seslenecek;
yalnızca kalbimin son zikri
yayılarak sönecek,
ufkun ardında kaybolan
güneşin son bakışıyla birlikte.

o sessizlikte,
toprağın kapısını çalan
en eski misafir olacağım;
ardımda,
denizin bile silemediği
gizli bir iz bırakacağım.
S.GÖL