Kefenden Çiçekli Elbise

yeni bir yazgıya giriş yapamadık sevgili
hep uzağımızda martılar denizle buluştu
bana ya poyraz düştü ya sopsoğuk kış
rüzgar başka saçları okşarken ılgıt ılgıt

ne güneşli bir gün görebildim ne yıldız
çiçekli kefenden elbise dikti hayat bana
dünyanın gölgesi düştü aydınlığımıza
tadında bir bahar yaşayamadım sevgili

şimdi bakışlarındaki o ışığa muhtacım
gözlerin doğsun karanlığıma her sabah
saatler dakikalar saniyeler dursun ah
ruhun çekip gitmesi gibi beni bırakma

seccadeler ve bütün dualar ağlar bana
feryadımı alsın bir gemi limanındayım
tek gülüm sensin şu keder toprağımda
ruhun çekip gitmesi gibi beni bırakma

toprakta sana benzeyen beyaz gül bitti
yağmurlar yüzünün berraklığında yağdı
ben sana muhtaçken sen yollara aktın
yeni bir yazgıya giriş yapamadık sevgili