Her sabah güneşi doğuran gözlerin,
Acılarımın ayazlarından kurtarırdı beni.
Bu aşkın imkansızlığı acıtsa da içimi,
Varlığına şükrederek doyardım.
Ansızın daldın ya derin uykulara,
Yüreğime ninniler söyleyemiyorum.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta