Neyleyim senin gibi şehri ya Ankara!
Sokakların kusarken sızmış ayyaşları ruhuma
Bir fahişe kadar temiz ruhum,suskunum
Vertigolar benliğimi sarar,susar annem
Bağırmaz bağırmakta olan sübyanlar
Bu da geçecek diyen babam
Devam eder hayata küfür etmeye
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta