Ankara’da, adını bile bilmediğim bir sokakta
Penceresi maviye bakan evde yaşardı çocuk
Bütün ümitsizliklerin adıydı
Ve bütün çaresizliklerin
İnançsızlıklarınsa ta kendisiydi
Gözleri alışmıştı kedere
Güzel şeylere bakınca kamaşıyordu, göremiyordu
Her sey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Devamını Oku
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
elinize, kelimelerinize sağlık
Teşekkür ederim
Şiirinizi
beğeni ile okudum
dilinize sağlık
Teşekkür ederim
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta