Kayıp Sözler Şiiri - Seyrani Göl

Bir zamanlar söylediklerin,
sessizliğin içinde kaybolur,
dudakların unutur nefesini,
anılar ise suskunluğa gömülür.

Kelimeler savrulur rüzgâra,
bir fısıltı gibi, duyulmaz artık,
her cümlede bir parça daha eksilir,
kırık bir aynada yansır yalnızlığın.

İçindeki boşluk,
bir çukur gibi büyür,
dokunulmamış yaralarla dolu,
sessizce derinleşir.

Ama yine de umut,
bir yerde, bir zaman,
gözlerin en karanlık köşesinde,
usulca ışıldar.

Bir adım atmak isterken,
gölgen engel olur yoluna,
yine de yürürsün,
sessizlikle konuşarak.

Kayıp sözcüklerin peşinde,
bir deniz kıyısında,
dalgalara karışan sesin,
yeniden seni bulur belki.

Ve bilirsin,
susmak bazen en büyük cesaret,
sessizlikten doğar en derin kelime.
S.GÖL