bir zamanlar
dalgaların bile ezberlediği bir isimdin
denize düşen her yıldız
sana doğru yol alırdı
gökyüzü bile eğilirdi bazen
sana daha yakın olabilmek için
rıhtım taşlarına kazınmış kelimeler
şimdi yosun tutmuş
hiç kimse okumuyor artık
eski yeminleri, unutulmuş öpüşleri
bir sandalda kalmış anı kırıntıları
kürek çekiyor bilinmezliğe
gece, siyah bir perde gibi örterken
limanın yarım kalan hikâyesini
bir yel esiyor uzaklardan
adını taşıyor belki
ama harfleri dağılmış
hecesi yarım, sesi yorgun
bir kez daha geldim o iskeleye
ama sen çoktan gitmiştin
geride kalan yalnızca
bir çürümüş halatın
boynuma dolanan sessizliği
senin olmadığın bir şehirde
hiçbir sokak tamamlanmaz
her köşe başı
sana çıkan bir boşluk
her duvar
sesini yankılar gibi
bir zamanlar umut bekleyen mendirekler
şimdi beklememeyi öğrendi
deniz bile kabullendi
bazı gemilerin
hiç dönmeyeceğini
ama ben
hâlâ tutuyorum elimde
sönmüş fenerin camını
kırık bir istikamet çiziyorum
kaybolmuş pusulamla
çünkü bazı limanlar kaybolmaz
yalnızca
artık seni orada karşılayacak
kimse kalmamıştır...
Yazar Murat şair ✍🏻🌹
Murat Şair YazarKayıt Tarihi : 18.4.2025 15:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!