Kayıp Şiiri - Düzgün Karabulut

Hani çocukca gülüşümüz,
Meraklı bakışlarımız,
Saflığımız,

Nerde bıraktık onları,
Ne zaman kirlettik
çocukluğumuzu?

İnadına davranışları
Umudumuzu
Ya sevgiyi
Nasıldsa unutuverdik?

Dünmü alıp götürdüler ,
Yoksa daha öncemiydi.
Belkide hiç olmamışyı

Pembe pancurlu ev
Gibi
Bir düşmüydü

Ya çocukulğumuz
Yokasa odamı
Yok hayır hayır
Çocukluğumuz
Hepimizin yaşadığı
En güzel gerçeğimiz.