Mahallede bir komşum var, yaşlı bir teyze.Yalnız yaşıyor yıllardır.Çok severim kendisini, o da beni çok sever(miş) ............Sık sık uğrar, halini, hatırını sorarım.'Bir şeye ihtiyacınız var mı? ' diye sorarım.Evimizin önünden geçerken görürsem, hemen seslenir, ayaküstü gönlünü alırım.'Buğday ekmeğin yoksa, buğday dilin de mi yok,' hesabı, dilimle oyalarım onu, gönlünü hoş ederim.İşte bu nedenle İsmet Teyze hayır duaları eder durur bana.Canııım!
Bir gün sabah üzeri İsmet Teyze'ye gittim.Kendisini ikindi çayına davet ettim.'Annem gelir, kayınvalidem de gelir; oturur sohbet ederiz,' dedim.
Evime gelirken, hemen yanıbaşımızdaki kayınvalideme uğradım.'Anne, bugün İsmet Teyze bana gelecek, siz de gelin,' dedim..........Suratı asıldı kayınvalidemin.
'Ben gemen(gelmem) ..........Ben İsmet Hanım'a darıldım,' dedi.
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
