Kaybolmuşum Şiiri - Turgay Delibalta

Yürüyorum
tan yeri ayaklarımın altında
hangi yana baksam
bir kıvılcım tutuşur
gözlerim kamaşır yıldızlar içinde
yürüyorum yürüyorum
bir kıvılcım kadar
içim yürür.
Ben giderim o gider
Yorulur kalırım yüz üstü
ellerin içinde kaybolmuşum
köy kent yürürüm
sesin gelir peşimden
çıkmaz sokaklarda
kan ter içinde

kaybolmuşum gözlerinde
bir damla içinde

yürürüm yürürüm
yüreğinde
tan yeri gibi ay
ben giderim o gider

ay ve karanlıklar içinde
kaybolmuşum

yürüyorum dudaklarında
nem içinde kaybolmuşum

yürüyorum
fırtınalar-tipiler-yağmurlar içinde ıslak
yeller- karlar- bulutlar- yağmurlar içinde
sevda yeli orada kaybolmuşum

yürüyorum
güneş dik tepede
yağmurlar nisan içinde
yürüdüğüm yaprak üstünde
damla içinde kuşluk vakti
sabah güneşi ile el ele
her akşam her sabah bulutlarda
tutunduğun dal üstünde ışıklar içinde
kaybolmuşum

yürüyorum
beş – on- yirmi
otuz- kırk elli- altmış yaş –yetmiş yaş
seviyorum sesinle
son soluk
son nefes ben sen güneş ay içinde
kaybolmuşum

kalabalık- aydınlık- karanlık-sevdalı topluluklar içinde
sevdalarda kaybolmuşum

yalnızlık kapıları aralı
kapılardan içeride kaybolmuşum
yürüyorum geç kalmışlıklara içinde
yüz yılları geride bırakıp
beni bu güne taşıyan
yaşlı yılgın yorgun
taş döşeli sokaklarda
geri bakıp
yaşanan sevdalarda kaybolmuşum

yürüyorum söylencelerde
bu çıkmaz sokaklarda ben geçip giden
bu şiirde kaybolmuşum

kaybolmuşum
dört baba omuz
başımı koyamadığım
ağlamak, sevdalanmak için
iç dökemediğim
omuzlar üstünde
boylu boyunca kaybolmuşum
gözlerim açık

yanı başımda
dört baba omuz yürür yürür
yürüyorum gözleri kan ter içinde
yıldızlar kıvılcımlar sevdalar sevdasızlıklar içinde
kaybolmuşum