Kaybolmuş Sokaklar Şiiri - Seyrani Göl

Adımlarım boş sokaklarda yankılanıyor,
her taş, her duvar
bir zamanlar birktirdiğimiz hatıralarla dolu.

Rüzgârın uğultusunda
adını arıyorum,
ama sadece kendi nefesimin soğuk sesi dönüyor bana.

Bir banka oturuyorum,
hayalin önümde silik bir gölge gibi duruyor;
dokunmak istiyorum,
ama elimde sadece kaybolmuş bir zamanı tutabiliyorum.

Pencerelerden sızan ışık,
geçmişin fotoğraflarını seriyor odamın duvarlarına;
her gülüş, her bakış,
sanki tekrar canlanmak ister gibi bana bakıyor.

Sokak lambalarının sarı ışığında
bir zamanlar elini tuttuğum yolları görüyorum;
ama artık yalnızca adımlarım
ve gecenin sessizliği var yanımda.

Kaybolmuş sokaklar…
her köşesi bir hatıra,
her gölgesi bir sessizlik;
ve ben,
sadece seni anımsıyorum,
sen olmadan yürüyen bir ölü gibiyim.

Ve zaman…
zaman artık benim düşmanım değil;
her kayıp an,
her unutulmuş köşe,
sana dair bir şarkıyı mırıldanıyor sessizce.

Belki de seni aramak değil,
kaybolmuş sokaklarda yürümek
ve kendi gölgemle konuşmak istiyorum.
S.GÖL