Kaybetmezsin Şiiri - Mehmet Aslan

Artık yazmıyordum, bırakmıştım kalemi elimden,
Yeni bir sayfa açtım sana, kapattığım defterimden,
Tekrar aldım elime, kurtulmak için senin dilinden,
Mahrum kalmayayım diye, sıcacık amca sevginden.

Hatırlar mısın beni kandırdığını söylediğin o geceyi,
Çok istedim zamanım olmadı tekrar nutuk çekmeyi,
Çok uğraştım, sana hayatı yaşamadan öğretmeyi,
Şaşırttın beni, öğrenememişsin öğrenmek için dinlemeyi.

Sakın kızma, bu sefer nutuklarım yazılı olacak,
Okurken bütün bunları bil ki gözlerin dolacak,
Belkide bir an nefessiz kalıp kalbin duracak,
Bir dal arayacaksın o zaman, yıkılmamak için tutunacak.

Sen sen ol kardeşim, amacın yalnız okumak olacak,
Dalından koparttığın o gül, bir gün mutlaka solacak
Başka bir gül arayacaksın tekrar dalından koparacak,
Koparttığında onunda dikenleri senin ellerine batacak.

Kaybetmezsin asla kulak verirsen benim öğütlerime,
Gerçeklerdir anlattıklarım, dikkat ettiysen kelimelerime,
Affedemem kendimi, bir gün zarar gelirse çiçeklerime,
İsyan ederim işe yaramadı diye, harcadığım gecelerime.