Kavuşma Şiiri - Sami Güzel

Rüzgar, sonbaharın etkisiyle geziniyor,
Etraftaki kuru yaprakları dansettiriyordu...
O ise bakıyor, ama görmüyordu,
Sadece anıları ve yalnızlığıyla başbaşa oturuyordu...
Yüzünde ince bir gülümseme vardı,
Gülümsemesi, içindeki burukluğu yüzünden,
İçindeki burukluğu ise kalbindeki sevgisindendi...
Gözlerinden bir kaç damla yaş damladı,
Gözyaşlarına baktı, ne zaman tükeneceklerini merak ediyordu...
Sevgisine sımsıkı sarıldı,
Yıllar önce kaybettiği sevgilisi gibi onuda kaybetmek istemiyordu...
Bir daha bırakmamacasına bağlandı ona,
Doyamadan öptü onu, sevgilisinin dudaklarını öptüğü gibi...
Sevgilisini son gördüğü günü hatırladı,
Yüzünde tatlı bi gülümseme öylece yatıyordu..
Soğuktu...
Onu özlediğini, özleminden kalbi bir kez daha yanınca anladı...
Bir daha açmamamak üzere gözlerini kapattı..
Gözyaşlarının sona erdiğini hissediyordu,
Sevgisine sarıldı, sevgilisine kavuştu...
Sevgilisi yıllar önce ölmüştü..
Sevdiği ise ÖLÜMDÜ...