* Kaval* Şiiri - Bekir Gedikoğlu

Çobana bak çobana,güvenir kavalına
Heybesinde ekmek yok, dolanıyor boşuna

Dağ başında duman çok, sürüsünde kıran yok
Yakarış kavalında, aldıran bir güzel yok

Kuzular meleşiyor, koçlarda vuruşuyor
Kavalında dört mevsim, kelebekler uçmuyor

Duman bacadan çıkar, kuşlar yuvadan uçar
Asılda kavalına, sürüyü köyden çıkar

Sürünün neşesi çok, karabaşın sesi yok
Kavalın ağlaması, derde çare ilaç yok

Davar girer ağıla, bak bacada dumana
Kaval hala susmamış, çobana sabır Mevla

Dereler çağıl, çağıl, oluklar harıl, harıl
Kavalın gür sesine, aldırmaz oldu gönül

Çamlar çamla yarışır, çobana yar yakışır
Kavalın nağmeleri, yar peşinde çoğalır

Çoban çayır içinde, kemer o ince belde
Kaval elde değil ki, sürü dağılmış yine

Yağmur yağar ovaya, yıldırım düşer dağa
Kavalı eğri büğrü, ateş düşmüş yanmışa

Ankara 10 Ocak 2005