Katilden Farkın Kalmadı Şiiri - Hande Ortay

Katilden Farkın Kalmadı

Giderken içimdeki ateşi söndürmeden
Numunesi olup olmadığını düşünseydin
Her gidiş geride derin yangın kül hâli bırakabilir, harlayabilir içerimizi
Gittiğinde yollar benim gözlerim gibi hüzünlü olacak
Islak kalacak
Döneceğin güne ant olsun ki
Geride bıraktığın bu ıslak yollar benim aşk soluğumla kurulanacak
Benim hayallerim vardı
Hep sendim, hep seninleydim
Çoğu zaman derin bakışlarında intihar ettim
Belki hissedersin sen de delice seversin diye
Zira alaboralık an gibi
Bir deniz vurgunu yedim sol yanımdan
Oysa her nefesimde seninle ölmeyi düşlerdim
Ne garip şey değil mi?
Her sendelediğimde
Tüm kehribara inat, bakışların düşüyor düşlerime
Ah yar, bazen derin bir vadi olurdu gözlerin
Öylece bana ait
Öylece aşka muktedir
Sen bende ömürdün, nefestin, her şeyimdin
Hiç yaşlanmayan, hiç ölmeyen, hiç öldürmeyen
Lakin anladım ki, bir elif miktarı kadardım
Kısa ve öz
Bir elif miktarı kadardı nefesim, bir alıp bir verdim
Bir hayat senli, bir yokluk sensizliğe dair
Şimdi gidiyorsun, sol yanım sıkışıyor
Gitmenle azılı bir katilden farkın kalmadı içimde

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Hande Ortay