Kasım Boşluğu Şiiri - Mesut Sütçü

Kim bilir bağrımdaki hançerleri
Yalnızlığın gam yedirdiğini
Saatlerin durduğunu
Hasretin asılıp zamana
Her an kalbime vurduğunu
Kim bilir?
Ya da boş ver kimse bilmesin

Gün gelir de et de tırnaktan ayrılır
Nihayet kanlı ellerde fotoğraflar kalır
Gölgede kalmış duruşlarda
Yüzlerin niye güldüğünü
Kim bilir

Titrek bir yüreğin
Kasım boşluğunda sokaklara döküldüğünü
Çivilenmiş her kelimenin nasıl söküldüğünü
Ayazda çözülen sevdanın
Dokuz numarada nasıl öldüğünü kim bilir
Ya da boş ver kimse bilmesin

Bu öykü suskunluğa gömülü
Terkedilmiş bu yürekte in cin düğünü
Alnımın ateşini belki bu soğuklar alır
Artık geriye
Bir kasım boşluğu kalır
Kalsın
Gidenler gitti zaten
Ruhumla beraber hepsi yansın
Yangınlar bana hiçbir şey bırakmasın