Der-tehniye-i Kudûm-i Sultân Süleymân Hâ ...

İtdi şehri şeref-i makdem-i Sultân-ı cihân
Reşk-i bâg-ı İrem ü gayret-i gülzâr-ı cinân

Şâdmân oldı bu gün devr-i kühen-sâl yine
Vuslat-ı Yûsuf ile niteki pîr-i Ken’ân

Rûşen oldı açılup dîde-i Ya’kûb-ı emel
Demidür menzil-i ‘işret ola Beytü’l-ahzân

Ol zamân irdi ki biñ şevk ile tâvûs-ı neşât
İde sahn-ı harem-i bâg-ı cihânda cevlân

Mehçe-i râyet-i mansûr-ı cihân-efrûzı
Matla’-ı subh-ı zaferden yine oldı tâbân

Umaruz kim bulına Ka’be-i maksûda vüsûl
Geçdi çün devlet ile yirlü yirine erkân

Devlet ikbâl kılup eyledi tâli’ yârî
Hâsılı üstümüze döndi sipihr-i gerdân

Nice dem derd ile dem-beste kalup gonca-sıfat
Bagrumuz delmiş idi mihnet-i hâr-ı hicrân

Hamdü li’llâh visâl-i Şeh-i ferhunde-hısâl
Kalbümüz açdı yine niteki verd-i handân

Güher-i kân-ı kerem nakd-i hayât-ı ‘âlem
Rûhdur cismi cihân milketine hükmi revân

Hâfız-ı dîn-î kavî hâmî-i şer’-i
Nebevî Tâyi’-i emr-i Hudâ tâbi’-i nass-ı Kur’ân

Husrev-i Cem-’azamet dâver-i Hâkân-satvet
Belki eñ kem kulı Cem ‘abd-i hakîri Hâkân

Dâver-i devr-i zamân Şâh Süleymân ol kim
Yüz sürer pây-i semendine mülûk-i devrân

Şâh-ı Cemşîd-haşem Husrev-i hurşîd-’alem
Ser ü ser-dâr-ı ser-efrâz-ı selâtîn-i zamân

Hâk-i râhı güher-i tâc-ı selâtîn-i cihân
Ayağı topragıdur sürme-i ‘ayn-ı a’yân

Tâc-dârân-ı cihân sâye-nişîn-i ‘alemi
Ser-fırâzân-ı memâlik yolına ser-bâzân

Güher-i tâcı ziyâsıyla memâlik rûşen
Hançer-i ‘adli cilâsıyla cihân pür-leme’ân

Harem-i kadrine bir günbed-i zerkâr felek
Aña bir tâk-ı murassa’ kemer-i kâh-keşân

Âteş-i şu’le-i şemşîr-i cihân-tâbından
Küfr ü ilhâd kütüb-hânesin itdi sûzân

Tâcdârâ başına teng ola tâc-ı Dârâ
Hidmet-i hâk-i derüñ bilmez ise rif’at-i şân

Felek-i saltanatuñ seb’a-i seyyâresidür
Kâmkârâ o yedi ser-’alem-i nûr-efşân

Eyledi leşger-i mansûruñ o bayraklar ile
Vâdî-i nusret ü deşt-i zaferi lâlesitân

Gâzîler pây-i semendin yine hınnâladılar
Hûn-ı a’dayı o dem k’eylediler seyl-i revân

Tûp idüp kellelerin ‘arsada tîguñ dâyim
Düşmen-i dîni bu üslûba kılur ser-gerdân

Ser-i a’dâñı boyar kana dem-â-dem kılıcuñ
Anlara halk anuñ’çün didiler sürh-serân

Lutf-ı Hakk ile bu gün oldı eyâ kân-ı kerem
Bir nice fazl senüñ şân-ı şerîfüñde ‘ayân

Adl ü dâd-ı ‘Ömer ü sıdk u safâ-yı Sıddîk
İlm ü ‘irfân-ı ‘Alî hilm ü hayâ-yı ‘Osmân

Saña Kisrîyi ‘adâletde mu’âdil tutsam
Fazladur sende olan devlet-i dîn ü îmân

Ravza-i dîn ü çemenzâr-ı şerî’at olalı
Matar-ı lutfuñ ile milket-i Rûm âbâdân

Menzil-i zendeka vü mecma’-ı ilhâd olalı
Sarsar-ı kahruñ ile hıtta-i Îrân vîrân

Mahv olupdur ser-i şemşîr-i cihân-gîrüñ ile
Levh-i ‘âlemde olan nakş-ı dalâl u tugyân

Halk râhatda sehâb-ı keremüñ feyzinden
Belî uyhu getürür tab’a hevâ-yı bârân

Bâreka’llâh zehî Pâdişeh-i ‘âdil kim
Şarkdan garba degin buldı cihân emn ü emân

Levhaşa’llâh zehî saltanat-ı kâhire kim
Kâfdan Kâfa cihân cümle mutî’-i fermân

Arsa-i medh ü senânuñ bulımaz pâyânın
Peyk-i endîşe eger biñ yıl olursa pûyân

Oldı vasf-ı suhan-ârâñ ile şi’r-i Bâkî
Rif’at-i pâyede hem-sâye-i nazm-ı Selmân

İrdi Selmâna sözi şi’ri kemâlin buldı
Lutfuña kaldı eyâ husrev-i sâhib-dîvân

Bahr-i nazm içre bu gün dürr-i girân-mâye iken
Hâk-i zilletde kalupdur nitekim gevher-i kân

Hâkden kaldur eyâ dâver-i dîn-perver kim
Nushadur cümle ser-â-pây Hadîs ü Kur’ân

Serverâ devr-i felekden yine şekvâmuz var
Tapuñâ ‘arz idelüm ruhsat olursa el-ân

Muktedâ-yı ‘ulemâ Hazret-i Kâdî-zâde
Ma’din-i fazl u hüner menba’-ı ‘ilm ü ‘irfân

Ol zamân kim birisin medrese-i ‘âliyenüñ
Eyledüñ aña kemâl-i keremüñden ihsân

Bu tarîkuñ nice yıl künc-i medârisde yatup
Elemin çekmiş iken her birümüz nice zamân

Şeref-i hidmetine yüz süre geldük gûyâ
Cûylar kim olalar tâlib-i bahr-i ‘ummân

Arsa-i bahse girüp cevherümüz ‘arz itdük
Tîgveş her birümüz şimdi kalupdur ‘uryân

Zillet ü mihnet ile şimdi tamâm üç yıldur
Yaturuz zâviye-i hücrede bî-nâm u nişân

İrdiler pâye-i a’lâya ser-â-ser emsâl
Buldılar mertebe-i ‘âliye cümle akrân

Ne revâdur fuzalâ kala kıbâb altında
Kim görüpdür k’ola deryâyı habâb içre nihân

Mihnet-i fakr belâ gayret-i akrân müşkil
Fukarâ bendelerüñ arada deng ü hayrân
Bir yıl emrüñle binâ hidmetine nâzır olup
Gördük ol maslahat-ı hayrı bi-kadri’1-imkân

Bu fakîr anda turup hidmete meşgûl oldum
İtmeyüp zerrece sa’yinde kusûr u noksân

Hâsılı cûd u kerem vakti irişdi şimdi
Lutfuña nâzıruz ey Pâdişeh-ı ‘âli-şân

Sûz-ı dilden bu kadar yanmaz idüm hidmetüñe
Câna kâr eylemese âteş-i dâg-ı hirmân

Merhamet mevsimi ihsân demidür sultânum
Lutf kıl her ne ise devletüñe lâyık olan

Bezl ile az ola mı ni’met-i cûd u keremüñ
Yimeden eksile mi hvân-ı Halîlü’r-Rahmân

Serverâ tevsen-i eyyâm katı ser-keşdür
Aña lutf eyle iñen eyleme irhâ-yı ‘inân

Emr-i ‘âlî yine dergâh-ı mu’allâñuñdur
Hele biz eyleyelüm vâki’-i ahvâli beyân

Zehre-i çûn u çirâ kimsede yokdur hâşâ
Südde-i devletüñüñdür yine bâkî fermân

Her seher tâ ki nücûm üzre niyâm-ı şebden
Çıkara tîg-i cihân-gîrini mihr-i rahşân

Kılıcuñ üstün ola niteki tîg-i hûrşîd
Sâye-i saltanatuñda ola âsûde cihân