İnsan doğduğunda küçük bir kartopu gibidir,
Masum, şirin, sade ve tertemiz.
Büyüdükçe yükü artar, renkleri çoğalır.
Kartopu büyür bir tepeden yuvarlandıkça,
Önüne gelen her şeyi alır içine,
Koyu renkler, kara lekeler yapışır üstüne.
Yol aldıkça zamanla gider sadeliği,
başka türlü bir şey benim istediğim:
ne ağaca benzer, ne de buluta.
burası gibi değil gideceğim memleket
denizi ayrı deniz,
havası ayrı hava..
Devamını Oku
ne ağaca benzer, ne de buluta.
burası gibi değil gideceğim memleket
denizi ayrı deniz,
havası ayrı hava..




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta