Karşılıklı Duygular Şiiri - Cigdem Turan

Bir kadın vardı; kalbinde hem umut hem de korku taşıyordu. İçinde, yanına yaklaşmak isteyen bir ses, bir sıcaklık vardı. Ama aynı zamanda, aklının köşelerinde sürekli fısıldayan endişeler de vardı. O kadın —DersimliKiz— bir gün hayatına giren bir adamın gözlerine baktığında, içinde farklı bir ışık yanmıştı. Sanki uzun zamandır kapalı duran bir pencere açılmış, içeriye Munzur’un rüzgârı dolmuştu. O rüzgâr hem serinletiyor hem de titretip ürkütüyordu. Adam da aynıydı aslında. O da korkuyordu; kaybetmekten, yanlış yapmaktan, kaderin oyunlarından. Ama her bakışında kadını biraz daha kendine çekiyor, her gülüşünde içinde yeni bir cesaret buluyordu. İkisinin de yüreği çırpınan bir kuş gibiydi. Uçmak istiyor ama düşmekten korkuyordu. Birbirlerine doğru adım attıkça, aralarında görünmez bir köprü kuruluyordu. Köprünün bir yanında mutluluk, diğer yanında belirsizlik vardı. Zaman ilerledikçe şunu fark ettiler: Aslında korkuları da sevgileri gibi ortaktı. Belki de bu yüzden, birbirlerine daha çok tutunuyorlardı. Çünkü aşk dediğin şey, sadece mutluluğu değil, korkuyu da paylaşabilmekti. Ve o gün, biri diğerine şu cümleyi fısıldadı: “Belki çok şey bilmiyoruz, belki yolun sonunda ne var göremiyoruz… Ama seninle korkmaya da razıyım.” İşte o an, endişeler biraz daha küçüldü, sevgi biraz daha büyüdü.