KARARTı Şiiri - Necdet Arslan

Yan yana sarkık noktaların
Rüzgarın geldiği yerden kokusu gitti ötelere
Kıvrımlı nazlı yellerde ferahlarlarken
Bir zenci kadının kollarında uykudaydılar
Acı çeşnilerini ortalığa salmak için uyandılar

Işık düştü aralarından
Esmer gri mor renkler vurdu sinelerine
Dilini dinleyip durdular dışarıda olan biten her şeyin

İç içeydiler
Yavaş yavaş elleri yüzleri cilalandı
Birine parmak ucuyla dokunmaya başladım
Utanarak araladı üzerindeki tülü

Hayır,üşümedim
Üşenmedim

O sonsuzluğun üstünü kuşatan
Kalburdan geçirilmiş şebnem
Ay’ı ve son domuz sürüsünü kovaladı

Derken ağardı ortalık
Işık tarlasının içinden hepsi gülümsedi etrafa
Yapayalnız kaldı kır evi

Bir derenin içinden uyur uyanık akmayı sürdürdü sular
Damağımdan nedendir çıkmıyor acı tadı
Gönlüm oralarda kaldı…

yedikasımikibinondört