Karanlıkta Kal Şiiri - Hakan Gümüş

Karanlıkta kal, çıkma aydınlığa
Bu beddua sana, sonsuz acılar sana gelsin
Yalnızlık yoldaşınsa, dertlerde peşini hic bırakmasın
Her adımda yıkıl, düş, hiç kalkamayasın

Gözlerimden, Gözlerimden akıttım, son damla umudumu
Geri dönen olmaz, siliyorum artık adını
Yüreğimde açtığın yara kanıyor hâlâ
Kabusunla yaşa ki, o rüyadan asla çıkamayasın

Sana verdiğim sevgiyi, sen yaktın ellerinle
Her lafın bir hançer, saplandı yüreğime
Şimdi dönme geri, kurduğun dünyanda kal
Sözlerim sana beddua, hayatın olur zindan

Karanlıkta kal, çıkma aydınlığa
Bu beddua sana, sonsuz acılar sana gelsin
Yalnızlık yoldaşınsa, dertlerde peşini hic bırakmasın
Her adımda yıkıl, düş, hiç kalkamayasın
Karanlıkta kal, çıkma aydınlığa
Bu beddua sana, sonsuz acılar sana gelsin
Yalnızlık yoldaşınsa, dertlerde peşini hic bırakmasın
Her adımda yıkıl, düş, hiç kalkamayasın

Sana verdiğim sevgiyi, sen yaktın ellerinle
Her lafın bir hançer, saplandı yüreğime
Şimdi dönme geri, kurduğun dünyanda kal
Sözlerim sana beddua, hayatın olur zindan

Karanlıkta kal, çıkma aydınlığa
Bu beddua sana, sonsuz acılar sana gelsin
Yalnızlık yoldaşınsa, dertlerde peşini hic bırakmasın
Her adımda yıkıl, düş, hiç kalkamayasın

Gözyaşların sel olsun, yüreğin köz olsun
Bir daha yüzün gülmesin, adın hep anılsın , Bu acıyla kavrul
pişmanlıkla yan , Karanlıkta kal, çıkma aydınlığa

Karanlıkta kal, çıkma aydınlığa
Bu beddua sana, sonsuz acılar sana gelsin
Yalnızlık yoldaşınsa, dertlerde peşini hic bırakmasın
Her adımda yıkıl, düş, hiç kalkama