Karanlıklarda yürüyorum Şiiri - Serpil K ...

Karanlık yollarda yürüyorum hâlâ,
Kaybolan yıllar düşüyor aklıma.
Gençliğimin gölgesi ardımdan seslenir,
Çocukluğum kırık oyuncak misali susar.

Ne zalim şu hayat, yüzü taş kesilmiş,
İnsanlar acımasız, sevgisi eksilmiş.
Bir dost ararsın, gölgen bile kaçar,
Yalnızlık omzuma ağır yük biçmiş.

Feleğin sillesini yiyen ben değil miyim?
Kaderin tokadını duvar gibi yedim.
Her darbe içimde bir çiçek soldurdu,
Ama yine de yüreğimden şiir döküldü.

Hamdık, zaman bizi ateşle pişirdi,
Her yara bir ders, sabırla işledi.
Küllerden doğan kuş misali kalktım,
Kendi küllerimde yeni ben’i buldum.

Yorgun gecelerden sabaha erdim,
Kırık umutlarla yine de direndim.
Her gözyaşı bir yıldız oldu gökyüzümde,
Aydınlık günlere yavaşça yürüdüm.

Olgunlaştık, acılarla büyüdük,
Kaybettiklerimizle yeniden yürüdük.
Karanlık yollardan geçerken anladım,
Her düşüş aslında yeniden doğmaktı.