Karanlık Barış Şiiri - Dünya Yükünün Hamalı

Karanlıkla Barışın

Gecenin koynunda bir ateş yandı,
Söndü sandım, doğdu ışık ardından.
Karanlıkla barışan gönül bilir,
En derin hüzün, en saf sevinçtir.

Ay yüzünü gösterir, geceye selam,
Yolunu kaybeden bulur sonunda anlam.
Bir damla gözyaşı düşer toprağa,
O da olur, sabahın ilk duası, duağa.

Gönül, kıştan usandıysa eğer,
Bilir ki bahar, en soğuk yerden çıkar.
Karanlığın ardında bir sır saklı,
O sır, aşkın en büyük hakikati.