Karanlığın Tam Ortasında Şiiri - Sinan B ...

Gözlerimi açtım —
ışık değil, anlam aradım.
Ama anlam sessizdi,
ve sessizlikte yankılanan bendim yalnızca.

Dağlara baktım:
Taşlar bile bir amaçla duruyor gibiydi.
Ben ise,
kendi varlığımın ağırlığını taşıyan bir soru işaretiydim.

Güneş doğdu —
bir mucize değil, bir alışkanlıktı.
Ama ben, her sabah yeniden,
bu alışkanlığa şaşırmayı seçtim.

Belki de yaşam,
bir nedeni olmadan sürdürebilme cesaretidir.
Belki ışık,
karanlığı anlamak için vardır.

Ve ben,
ne kurtuluş arıyorum artık
ne sonsuzluk.
Yalnızca,
bu anlamsızlığa kendi adımı verebilmenin huzuru.

Sinan Bayram