Karanlığa Dalmak Şiiri - Ersan Yüksekkaya

Karanlığa dalınca insan
Bir şeyler hep farklı
Örnek gerekirse
Nefes alışı, bakışı...
Onlarca kez geçtim bu asfaltın üstünden
Bazen ıslaktı, bazen çamurlu
Sürünerek geçtim çoğu zaman
Tek başıma, bir başıma, yapayalnız
Her nasıl adlandırırsanız
Bir yudumluk suya muhtaçtım
Bazen bir kucaklık sevgiye
Mataram delikti
Yüreğimse eksik
Yorgun nefes nefese
Koşacak bir yol değildi
Kalkıpta gideyim
Yürünecek bir hali yoktu
Yürüyecek halim yoktu
Elimde ne bir şemsiye
Üstümde ne bir yağmurluk
Alışmışım yağmurun o ıslak gürültüsüne
Güneşli günlerden kaçar olmuşum
Perişan...
Bitik, mahsun...
Çok kelime tanımlar beni
Kendimi bulmanın en zor hali
Islağım tekrar...