Karanfilin Gecesi Şiiri - Asım Öztürk

Işıklarla örselenmiş karanlıklar
Çimenlerin uykusunda kaldı
Duydun mu?
Çürüyen mendireğin esintiye söylediğini
Yaşadın mı

Kanatsız martılar
Yaldızlı camlara yuva kuruyor şimdi;

Kendisiyle boyatan ufukların
Kızıl düşü,
Esrik limanlardan kalkıyor
Kör dalgalarda uyurken
Başlıyor evsiz çocukların türküsü;

Yalnızlığın gergefinde iki damla karafil
İki damla kan, gülüşün;
Başlıyor karanfilin gecesi.

Kim çocuk değildi
Ey aynaları odalar olan sesizlik
Öfkenin yenik başkaldırısı
Kendini ağır ağır tüketiyor
Yalın söz,
Bir söylenebilse yaşandığı gibi
Dağılıp gidecek,
Dağılıp sürüklenecek
Kayaların ürpertisi;

Bir kıyıda öyle
Kumda ince bir ay çizgisi
Işığın küskün seli,
Yaşandı ve bitti denilecek
Ay iri iri damlalar halinde
Sesinin karanfilinden dökülürken
Görüntün,
Yalnızlığın kör dalgalarıyla sürüklenecek.