Kara bir zindandı sensizlik yüreğimde, hayallerin ise; demir parmaklıklar. Sensizliğin içinde bir sınırdı hayallerin, ötesine gidilmeyen. Bu demir parmaklıklardı yaşama sebebim. Çünkü sana en yakın olduğum yerdi burası. Ve hep sensizliğin dışına çıkmamı engelleyen bir gardiyandı, yalnızlık. Demir parmaklıkların arasından her elimi çıkarışımda bu gardiyan beni engelliyor ve yine sensizliğe gömüyordu. Anlıyordum demir parmaklıkları aşamayacağımı ve bu yüzden umutlarım buharlaşan bir kar tanesi gibi hızla eriyor ve yok olmaya başlıyordu. Bundan sonra yüreğimde sahip olduğum tek bir şey vardı; sensizlik yani kara zindan…
Bir türkü yak...
Yanık bir türkü yak
Hüznünden kainat ağlasın
Beni anlatsın
Sen ol nağmelerde
Yankılansın dağ doruklarında
Devamını Oku
Yanık bir türkü yak
Hüznünden kainat ağlasın
Beni anlatsın
Sen ol nağmelerde
Yankılansın dağ doruklarında




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta