Kardan adamlar
ne güneşe sığınır,
ne de sıcak ellere.
Gözleri yolda kalır,
taze bir kar
yavaşça yağsın diye
çatlak damarlarının üstüne.
Birkaç nefesliğine
unutabilsinler diye
ilk dağın
nereden başladığını.
belki de ilk eriyiş
sessiz bir ah ile
başladı.
Kayıt Tarihi : 26.12.2025 09:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!