Kar küresi Şiiri - Sabri Polat

Seni; sıska, çelimsiz
Bir adamla, gördüm
Bir üsküdar akşamında
Sana doğru gelemedim
Elimde soldu güller...
Ah seni! dilim tutulur
Lal olurum, abdal olurum
Yutkunamam, bilirsin
Gönlümde baharlar
Sonbahar... Olur
Seni başkasıyla görünce
Kendimi kar küresinde
Görüyorum.
Seni severken inan çok
Üşüyorum.
Gözümde dökülür
Senle yaşadığım anılar
Mağrur ve mavi
Bir daha açmaz mı
Nilüferler, papatyalar, güller
Başkasına gülümseme
Yoksa;
Ben gülmeyi unuturum
Ben seni severken
Kardan adam olurum
Ben seni severken inan
Çok üşüyorum.