Araya upuzun karanlık dehlizler giriyor kimileyin
Kimileyin de yüzyüze geliyoruz el değmedik düşlerle
Sana açılan sabahın kapısında
İlk ışığında güneşinin
Karşısında kar gibi eriyorum
Erimek gökçe duygularla ığlım ığlım
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta