Kış bastırdı birden
Kötü, tütüyor bacam,
İnadına açık pencerem
Ardına kadar.
Odam duman, duman
Odam buzdan adam.
Oysa yüreğim:
Buza kesmedi henüz yaşamdan,
Sıcak mı sıcak.
Üşüyen umutlarımı kürüyor
Damlardan, koca koca adamlar.
Hayallerim uçuşuyor rüzgarla
Çocukluğum geçiyor sokaktan.
Bir elinde bebek,bir elinde çiçek.
En sevdiğim elbisem üzerinde
Sarı saçları bukle bukle
Ateş böceği gözlerle
Gülümsüyor çocukluğum
Sıcak mı sıcak
Güneş sırıtıyor pis pis
Erimeye başladı karlar
Canlandı geçmiş hatıralar
ağlamaya başladı çocukluğum
Pınarlarından iri damlalar gibi düşüyor
Gözlerindeki cevapsız sorular
Yüzümde minnacık iki el, üşüyoruz
Hıçkırıklar boğazımda.düğüm,düğüm
Hayalime yaslandık uyuyoruz
Sıcak mı sıcak yüreğim
Kayıt Tarihi : 28.1.2009 19:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Odamın penceresinde dışarıyı seyredip,çocukluğumun geçtiği şehri ve yağan karları hayal ederken, arkadaşlar ve ben resmi geçit yapttılar dar sokakta.Annemin yaktığı odun sobası veya kötü linyit hep tüterdi.Taş kömürü karneyle oda 1,5-2 ton olurdu ve kış 5,6 ton kömür bir ki ton odun yakmadan bitmezdi. Nerdeyse soğuktan donana kadar eve girmezdik. Damlardan sarkan buzlar güneşi görünce eriyip düşer ve insanları hastahanelik ederdi.Hey gidi, günler
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!