Gün gelince insana, kendi olmak yetmez. Ve başlar hatalar silsilesi, bir biri andınca çığ gibi. Kendi olduğu halde, kendini bulmak için çıktığı yolda bırakır aslın da tüm benliğini. İnsan özünü, evini kendi sırtında taşır kaplumbağa misali. Ve değerli sandığı değersizlikler uğrana, yok sayar hakir kılıp kendini. İdamı kaçınılmaz olur ruhun. Ha kendin atmışsın sehpaya tekmeyi ha başkası. Ne fark eder ki..!!🎈SG
Serdar GürbüzKayıt Tarihi : 16.3.2019 05:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!