Kapinda Sabahladim Şiiri - Kemal Oguz

Gene gökyüzü bulutlu bu aksam.
Yildizlar görünmüyor hic.
Yildizlar göz kirpmiyor bana bu gece.
Ama ben Senin bazan pencerenin.
Ve bazen sacagin altinda bekliyorum.
Hala Sen elektrik salterini acmiyorsun.
Ampuller aydinlanmiyor evin icinde.
Sonra, pencereden ne olur baksan.
Evet, baksan beni görebilirsin.
Yagmur yagiyor üzerime hafiften.
Arasira simsek cakiyor.
Ve aydinlatiyor etrafimi.
Birden gök gürledi kafamin üzerinde.
Yagmur olanca hiziyla yagiyor.
Hem yagmur ve hemde askindan.
Sirilsiklam oldum sokagin ortasinda.
Gecenin karanliginda, Senin kapinda.
Yagmurdan islanmis elbiselerimle.
Haykiriyorum Sana, nerdesin? diye.
Hic olmazsa yüzünü görseydim.
Sonra evime dönseydim.
Sen yatagina girmeden önce.
Gözlerim kapaniyor.
Elbiselerim islak.
Ama ben! kapindan ayrilamiyorum.
Gecenin ilerleyen saatinde.
Seni daha cok sevdigimi anliyorum.
Uykuya daliyorum sokagin ortasinda.
Dizlerim dermansiz yere yigiliyorum.
Yagmurlu bu havada.
Ve zifiri karanlikta.
Sabahin olmasini bekliyorum.
Askinin sarhoslugu ile ayiktim.
Bu gece ben,
Senin kapinda sabahladim.

(Esslingen, 14 Mayis 1988)