Kanser Şiiri - Ümit Yaşar Oğuzcan

Bütün denizlerin ayni limana çıkması neden?
Neden gökyüzünun bu sinirsiz karamsarlığı?
Yitirecek neyimiz var ki umutlarımızdan başka?
Ve batacak başka bir gemimiz mi kaldı?

Dev bir ağaç yapraklarını dokuyor içimizde
Nereye baksak her haliyle o çıldırtan sonbahar
Kaç yüz org birden çalınıyor, duyuyor musun?
Hani o birlikte söylediğimiz şarkılar?

Ne oldu o düşlere? Nemde o iyimserlik
Biz seninle şatolar kurmadık mi bir zaman
Simdi biz o değiliz sanki, hiç o olmamışız,
Sanki bir şey var incinen dağılan bozulan.

Su martinin kanatları neden kırık biliyor musun?
Bu adamı dört duvar içine kim koydu sensiz?
Eğil bir kuyuya seslen, yankılanan benim hep
Benim içimde can verdi o gök o deniz!
Sonunda tek başımayım, bak böyle bıçaklanmış!
Biliyorum bir olu var, ama ne? Ama kim?
Soğuk, merhametsiz kollarıyla sarmış her yerimi
Bir KANSER tümürü gibi buyuyor çaresizliğim.