Yalvarılı yıkıntıların altından güneşe bakardık
Babili kurtarmak isterdik hep biz çığlıklarımızla
Renklerini yitirmiş deniz olurdu birden yalnızlık
İç sesimizin alaz gövdesine karıncalar tırmanırdı
Ilıman mevsimlerin ironi kiriydi avuçlarımızdaki
Mine çiçekleriyle karışırdık biz tarihin sızılarına
Ömürsüz gövdemize yorgun güneşin gölgesi işlerdi…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Başlıklarıyla,içerikleriyle yine harika dizelerinizden birini okumanın keyfiyle K U T L A R I M
aşkımızın sularından umutlu yürekler içerdi
kutlarım
namık cem
O mağrur yaşanmışlıkların yelesine yapışırdı ölüler
Doyumsuz günlerin konserve kutularındaydı aşk
Yıkıntılar arasından bebeklerin ağlaması duyulurdu
Irmak boylarında yılgın kadınlar ölü giysileri yıkardı
Söz susar, özler konuşurdu yargısız darağaçlarında
Kanlı bir tükürük olurdu yaşamak, rolümüz düşlerdi…
emeğinize sağlık ustam
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta