Kanıyor Gün Şiiri - Türkay Korkmaz

durdu akan su
yeşeren ağaç
ak bulut

unutmuş yaşını
sevdayı
yılkı atlı deli fişek söz

ses yarı çıplak
yineler uzunçaları
ıslatır gözyaşlarım sesimi

dilleri
gözleri
düşüyor ateş söz yüreğe

türküler yorgun
yüzyıl yenik
gün seni sorar

kuşatır açılan bayrak giz yalnızlığı
köklerini sorgular
karanfil duruş

yıllanmış büyüsü
yoksulluğun
kime sığınacak

çocuk yüzlü yaşlılar
kadınlar
kim saracak bebeleri

iki yakası
unutulmuş geceler
kanıyor gün