Kanatlarımız En Sevgiliye Aşkta

Şiir beliriyor gözlerimde
Güneşin elbisesini ıslatan
Kirpiklerimin paçaları göle dönüyor
Dünya nasılsa dönmüyor
Ne sevgimde ne hüznümde
Sığamıyorum kainata

Okyanus olup
Dayanıyorum ahiretin kapısına
Kalbimin harıyla
Göğsü parçalanan kayalar
Ayakları olsa
Yılkılar gibi göğsüme koşacaklar
Taşıyabilirim taşa taşa
Huşuda olduklarını görüyorum
Sevgiliye konuşmalarını dinliyorum
Üzüm olup eziliyorum
Canım çıkıyor

Beyaz buluta sarılıp
Göğün ortasına öylece bırakılıyorum
Topraktan daha ağır bulut
Kan atlarında olana
Herkes gözlerimi açık görüyor
Oysa, bir süredir yaşama kapalı
Taş yastığım pamuk tarlası
Kalbinizin aynalarında seyredin
Kar tanelerinin nasıl içli içli ağladığını

Ruhumun kılıfı
Bir köşede çiçekli yeryüzü
Vav olup hıçkırıklara boğulan
Nefesim gidip gidip O'na kökleniyor
Kalbimin damarları
Ahirete kadar uzamışlar
Nasıl oluyor da
Genç kızlığımın
Belimden aşağıya kadar uzayan saçı
Bundan haberdar
Halı tezgahında
İlmek yaptığım saç telim dile geliyor

Kirpiklerim düzine kalem
Harfler ilmekler
Mana desenleniyor özümden yüzüme
Nasıl oluyor da
Sekiz yaşındayken
Halı tezgahında ilk ilmek atmışlığımın
Bundan haberi var
Çıkrık başında
Yünü olmaya yol eden parmaklarım
Alın terinden cevap veriyorlar

Filizlene filizlene yırtıyorum kefeni
Bana yağmurunu sağ aşk
Sağ selamet çıkmalıyım
Buğday taneleri olmaya
Açgözlü insanlar ne çoklar
Dünyayı cennet sanan
Biz, güvercinlerin kursağına yer kaplayalım
Kanatlarımız en sevgiliye aşkta...