Kanatlarım Var Benim

Ne islandigim ilk yağmursun nede son
Sen kalbime gelip mola veren bir serçesin yorgun bitkin ve kimsesiz
Tıpkı yokluğunda ben gibi

Şimdi yokluğunun ayazında buz tutan ellerimi ısıtmaya çalisiyorum
Bir bir koparıyorum saçlarımdaki sen beyazlarını
Yüzüme gelip yerleşen çizgileri görmüyorum bile

Yine sensizliğin giz düşümlerindeyim
Yine alabora oluyor umut gemilerim
Naftalin kokulu hasretine inat
Betimsiz bir şiirim

Kıraç topraklara dönen yüreğimle basbasayim
Oksijeni bitmiş bir umuttan uyanma yüzüp kurtulma çabası veriyorum
Attigim kulaçlarım beni dahada dibe çekiyor
Herşeyin başladığı yerdeyim
Beni terkettigin o an
O kara gün
Biliyormusun sevgilim hala cüzdanımda duruyor o takvim yaprağı
Gidişinin ertesi senden önce ve senden sonra diye ikiye ayrıldı yüreğim

Sahi
Senin yüreğin nasıl hala atiyormu
Ben yaşamla ölüm arasında sıkışıp kalmış kelebek
Ya özgürluge kanat cirpicam
Yada kaderime mağlup olucam
Ve ben birkere daha kanat çırpıyorum tüm gücümle aska sevgiye ve umuda
Kanat çırpıyorum