Çocuk gibi sokaklarda,
Kendimce bir oyun buldum
Gölgesinde duvarların
Koşarken bir soluk durdum
Ortalık Karardı birden
Baktım vakit akşam olmuş
Kesilmiş ayak sesleri
Herkes bir yere kaybolmuş
Koskocaman bir endişe
Sardı çocuksu ruhumu
Karanlık yollar içinde
Bulamadım ben yolumu
Ne çok sevinirim bilsen
Çıkıp gelsen, bulsan beni
Buradayım, korkma desen
Sımsıkı tutsan elimi
Şu gürleyen gökyüzünden
Yanıp sönen ışıklardan
Nasıl korkuyorum, nasıl
Yüzüme vuran rüzgardan
Kayboldum işte bak yine
Fenerimde yok yanımda
Islık çalsam duyarmısın
Gecenin karanlığında
Kimseler aramaz beni
Belki sen merak edersin
Haberin yok biliyorum
Bilsen hemencik gelirsin
Gelir çıkarırsın beni
Kaybolduğum bu sokaktan
Paylaşırsın şemsiyeni
Kurtarırsın ıslanmaktan
Belki kanatlarım olsa
Böyle çaresiz kalmazdım
Çabuk bulurdum yolumu
Bu sokakta kaybolmazdım
Farkedince yokluğumu
Gelip beni bulurmusun
Bir daha kaybolma diye
Kanatlarım olurmusuN
Kürşat Sungur
Kayıt Tarihi : 29.1.2023 02:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kırk Yıllık hayatımda, öğrendim ki eşi insanın kolu kanadı herşeyidir.. Biricik Eşim, dostum, yol arkadaşım Nihal hanım'a ithafen yazdığım şiirlerden birisidir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!