Bu sabah yüzünle uyandım.
Tüy hafifliğinde bir ağırlığı olurdu
Göğsümde seni sakladığım yere düşseydi.
-İlk sabah öyle olmuştu-
Hoşuma da giderdi.
Fakat göz bebeklerimde asılı kaldı;
İnatçı, azimli…
Kırpmaya korktum sonra nasıl böyle yaşarım diye kırpmayaya…
Sen hiç avuçlarında kelebek tuttun mu?
Ben tuttum, ihtimalle kaybolmak istediğim çapraşık kaldırımların olduğu arka sokaklarda tanımadığım kadınlara bunu anlatarak övüneceğim. Kıskanacaklar. Yalan söyleyip onların da sana benzediğini söyleyeceğim.
Söyledim de. -İlkin de yüzüm kızarmıştı.-
Beyaz melek gördün mü peki
Hani ömrün sonunda
Biliyorsun işte.
Melek beyaz ve fakat
Sonra kontrastın en derinine
Karanlığa geçiş
ki renkler onunla kıyas ile mutlu olurlar
Bizim kıyas ile mutlu olamadığımız gibi.
Kayıt Tarihi : 23.4.2025 03:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!