İbrahim Günaydın - Kan(ıksa) mak Şiiri - ...

Yokluğunu yine arattın bilmeden köşelerde
Vurgun yedirmeye başladın vuslatımı çekerek o güz gören tepelerde
İnadıma mechul olmak varsayılmaya başlandı o kapkara olan içimde
Varlığın bi o kadar mesrur kılmakta bunun aksi suda kaskatı halde
Yokluğunun rüzgarına vurdum senin yokluğunun esintisini ılık bir gecede
Yıkıldı hayaller sonu olmayan gerçekler demek neden değil demesem de
Bilirim gözler sineye bakmaktan aciz bir tavrımla vardım o sana