Kan'a Bulandı Cuma Şiiri - Mecit Aktürk

Mevsim hazan ertesi; dünden daha zor bu dem
Çökmekte ruy-i zemin, pus ardında limanlar
Vahşetin son kertesi; çıldırmış ben-î âdem
Doğranan yine mü’min, yine saf müslümanlar

Irakken dimağıma Yeni Zelanda adı
Yakın etti yâd eli yanık yürek feryâdı
Katledilen her bir can bir ananın evladı
Gönlümün arz-ı hâli arşa çıkan dumanlar

Her sebebi suale borçlu kalırken cevap
Kim bilir kaç yürekte hayaller yıkık, harab
Ocağı sönenlere sabr-ı cemil ver yâ Rab
Hüznü tarif imkânsız, teselli zor bu anlar

Emr-i Hakk’a râm iken talibiydik ihsanın
Kalpler bozuldu önce, sonra sihri lisanın
"Eşref-i mahluk" denen o sevimli insanın
Hayvandan farkı vardı tarihte bir zamanlar

Kavrulurken yüreğim bir tefrika sacında
Nice "müslüman!" gördüm; aklı tahtı tacında!
Asrı hebâ ederken cehalet kıskacında
Test edilen sabrımız ve yürekte îmanlar

Ey terör ateşine körükle giden basın!
"Bir meczup işi" deyip yine gerçeği asın
Yaşasın(!) kavm-i Kabil, kin kokan dil; yaşasın(!)
Yaşlı, çocuk demeden katleden "kahramanlar!"

Mart’ın onbeşi bugün; kana bulandı Cuma
Közdü gönlüme düşen, kordu konan avcuma
Mendili zül sayarım bu gece başucuma
Yas tutsun gezegenler...ağlasın asuman/lar