Doğanın ilenciyle solan insanlık,
öfkeyle oyalanır bir zaman.
Açıklığı irin akıtan müphem
döker taşlarını kuyuya.
Biz kalırız ayakları boşluğa basan.
Ne söyleyecek sözümüz vardır,
ne de avutacak can.
Solar zaman, biz solarız.
Ta ki genişleyen zamanın
içinden bir büyü gibi akar kan.
Can kusan, can'dan usanan.
03/05/2005
Gökhan OflazoğluKayıt Tarihi : 3.5.2005 01:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!